Γλυκόπικρα αποχαιρετήσαμε το 2013. Από τη μια απολαύσαμε τα μικρά της Δευτέρας τάξης, που με την βοήθεια των δασκάλων τους, Δούρα Ελένης και Κάστανά Όλγας ξεσάλωσαν στη γιορτή τους, από την άλλη χάσαμε έναν αγαπημένο συνάδελφο με βεβαρημένη όμως υγεία, που τα δύο τελευταία χρόνια ήταν μέλος της εκπαιδευτικής κοινότητας του σχολείου μας, το Χριστόφορο.
Επειδή καλώς ή κακώς η ζωή προχωρά τραβώντας την ανηφόρα, μείναμε στην αισιόδοξη πλευρά , αυτή των παιδιών, που στους καιρούς της στέγνιας που έλεγε κι ο Σεφέρης δίνουν χαρά και ελπίδα.
Από τη μια τα Καλικατζαράκια, από την άλλη τα χριστουγεννιάτικα γλυκά με τις συνταγές και τις συμβουλές, μας άλλαξαν τη διάθεση και έδωσαν σε μικρούς και μεγάλους μια διαφορετική νότα.
Βεβαίως τώρα ανοίξαμε και ισχύει η φράση "τα κεφάλια μέσα" και ο μνησιπήμων πόνος...
Επειδή καλώς ή κακώς η ζωή προχωρά τραβώντας την ανηφόρα, μείναμε στην αισιόδοξη πλευρά , αυτή των παιδιών, που στους καιρούς της στέγνιας που έλεγε κι ο Σεφέρης δίνουν χαρά και ελπίδα.
Από τη μια τα Καλικατζαράκια, από την άλλη τα χριστουγεννιάτικα γλυκά με τις συνταγές και τις συμβουλές, μας άλλαξαν τη διάθεση και έδωσαν σε μικρούς και μεγάλους μια διαφορετική νότα.
Βεβαίως τώρα ανοίξαμε και ισχύει η φράση "τα κεφάλια μέσα" και ο μνησιπήμων πόνος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου