ΑΚΟΛΟΥΘΟΎΜΕ ΠΙΣΤΆ ΤΑ ΜΑΤΩΜΈΝΑ ΤΟΥΣ ΙΧΝΗ

Η γιορτή της 28ης Οκτωβρίου δεν είναι παρέλαση, επέτειος και μνημόσυνο. Είναι η ιστορία του λαού μας γραμμένη με το αίμα του. Είναι η δική σου ιστορία.

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, και πολλά λόγια  έχουμε ακούσει, στο μάθημα και στις σχολικές γιορτές. Μια εικόνα ίσον χίλιες λέξεις. Αυτό είναι το αποκρουστικό, το φρικτό πρόσωπο του φασισμού, που γνώρισε η ανθρωπότητα από το 1939 έως και το 1945, στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο φασισμός εμφανίστηκε στη Γερμανία με ηγέτη τον Αδόλφο Χίτλερ. Το φαινόμενο του φασισμού εξαπλώθηκε και στην υπόλοιπη Ευρώπη, στην Ιταλία του Μουσολίνι, στην Ισπανία του δικτάτορα Φράνκο. Αλλά και στην Ελλάδα δε πρέπει να ξεχνάμε ότι από το 1936 είχαμε το δικτάτορα Μεταξά.

Χρηματοδότες του Χίτλερ ήταν οι μεγαλύτεροι επιχειρηματίες της εποχής. Ο κατάλογος είναι μακρύς. Κανένας τους δεν τιμωρήθηκε μετά τον πόλεμο. Τα αδικήματά τους παραγράφηκαν.

Όταν η Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο στην Ελλάδα, ο ελληνικός λαός ήταν αυτός που βροντοφώναξε το ΌΧΙ.Το «όχι» του Μεταξά στους Ιταλούς είχε να κάνει με τα συμφέροντα εκείνης της μερίδας της δικτατορίας και των υποστηρικτών της, που τότε συνδεόταν με τη Βρετανία. Δεν είχε σχέση με το πραγματικό, ενθουσιώδες «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού. Ο λαός πήρε την υπόθεση στα χέρια του. Στόχος να απαλλάξει την πατρίδα του από τους φασίστες και τους προδότες, Έλληνες και Γερμανούς και να ζήσει ελεύθερος, αφέντης στον τόπο του.

Η Εθνική Αντίσταση ξεκινάει. Το ΕΑΜ, και το ένοπλο τμήμα του, ο ΕΛΑΣ, καθώς και η οργάνωση της νεολαίας, η ΕΠΟΝ απελευθέρωσαν τη μισή Ελλάδα πολύ πριν φύγουν οι Γερμανοί. Στις ελεύθερες περιοχές λειτούργησαν σχολεία, με θέατρα και πολιτισμό. Με το τουφέκι τους στον ώμο, οργάνωναν την κοινωνία των αναγκών και των ονείρων τους, τη «λαοκρατία», όπως τη λέγανε. Αυτή που θα κατοχυρώνει το δικαίωμα στη δουλειά, στη μόρφωση, στον ελεύθερο χρόνο και θα απαγορεύει την ανεργία, την πείνα, τα ναρκωτικά. Μια κοινωνία που μαζί με τον ξένο κατακτητή θα έδιωχνε και τον ντόπιο εκμεταλλευτή.

Το ΕΑΜ (1943) εμπόδισε και τελικά κατάφερε να μην φύγει ούτε ένας Έλληνας για να πάει εργάτης στα εργοστάσια των ναζί. Το ΕΑΜ έσωσε το λαό από την πείνα.

Την ίδια ώρα όμως που ο ελληνικός λαός αγωνίζεται για τη λευτεριά, κάποιοι το βάζουν στα πόδια. Είναι το παλάτι και οι υποστηριχτές του. Είναι αυτοί που τότε έπαιρναν το χρυσάφι της χώρας και έφευγαν για το Κάιρο. Ενώ άλλοι δε θα διστάσουν να συνεργαστούν με τους κατακτητές. Είναι οι δωσίλογοι, οι προδότες, οι ταγματασφαλίτες που ορκίζονται υποταγή στους Γερμανούς και τους βοηθούν να ολοκληρώσουν το έγκλημα εναντίον των Ελλήνων.

Την ίδια ώρα, οι λαοί όλης της Ευρώπης οργανώνουν την αντίσταση τους. Οι αντιφασίστες στην Ιταλία και την Γερμανία, οι παρτιζάνοι στην Ευρώπη, ο Κόκκινος Στρατός στη Σοβιετική Ένωση αντεπιτίθενται.

Την 1η Μάη του 1945 ο Σοβιετικός στρατός παρελαύνει στο Βερολίνο και η κόκκινη σημαία υψώνεται στη Γερμανική Βουλή (Ράιχσταγκ). Αυτή η σημαία έσερνε μαζί της το τίμημα 20 εκατομμυρίων νεκρών σοβιετικών πολιτών. Ακολουθεί η νύχτα της 9ης Μάη, η συνθηκολόγηση άνευ όρων της Γερμανίας.

Αυτοί που τότε στήριξαν τους Ναζί δεν ξέραν ...

Σήμερα, δεν δικαιολογείται κανείς μας να ισχυρίζεται ότι δε γνωρίζει ...

από εμάς εξαρτάται αν θα επιτρέψουμε η ιστορία να επαναληφθεί.

Σήμερα όλοι μιλάνε για την οικονομική κρίση που ευθύνεται για τους γονείς που χάνουν την δουλειά τους, για τους εργαζόμενους που δε μπορούν να ζήσουν με το μισθό που παίρνουν, για τα νοσοκομεία που κλείνουν, για τα σχολεία που δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Η φτώχεια και οι ανισότητες γιγαντώνονται και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις κάνει την εμφάνιση του ο φασισμός.

Οι πραγματικοί υπεύθυνοι για την κρίση, οι οικονομικά ισχυροί, αναζητούν τα εύκολα θύματα που σήμερα είναι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. Άνθρωποι που έρχονται κατατρεγμένοι και ταλαίπωροι από τις πιο φτωχές χώρες του κόσμου, για να γλιτώσουν από την πείνα και τον πόλεμο, που οι οικονομικά ισχυροί προκαλούν. Γι' αυτούς τα νεοναζιστικά κόμματα έρχονται ως μάνα εξ ουρανού, λειτουργούν ως ανάχωμα, εμπόδιο απέναντι σε όσους αμφισβητούν την οικονομική αλλά και πολιτική εξουσία τους και προσπαθούν να οργανώσουν την αντίσταση του λαού.

Ο φασισμός είναι γέννημα αλλά και αποκούμπι της εκάστοτε εξουσίας, είναι το μακρύ χέρι του συστήματος.

Οι σημερινοί φασίστες-δολοφόνοι που βρίσκονται μέσα στη βουλή κάποιοι από αυτούς, που φωνάζουν, χειρονομού και χαστουκίζουν, οι νοσταλγοί του Χίτλερ είναι οι φυσικοί και πολιτικοί απόγονοι των Ελλήνων συνεργατών των Ναζί, που μαζί αιματοκύλισαν τον ελληνικό λαό που αντιστεκόταν! Υπηρέτησαν το ναζιστικό τέρας με πλήρη συνείδηση, για τα πλούτη ή την εξουσία. Ήταν οι ταγματασφαλίτες, οι γερμανοτσολιάδες, οι Χίτες που ορκίζονταν πίστη στον Χίτλερ. Συμμετείχαν με ζήλο σε όλες τις θηριωδίες κατά του άμαχου λαού, σε μαζικές σφαγές, σε βιασμούς και στο πλιάτσικο. Ήταν οι χαφιέδες στις γειτονιές, φορούσαν κουκούλες και κατέδιδαν τους αγωνιστές. Αυτά είναι τα πρότυπα και των σημερινών φασιστών! Είναι οι δολοφόνοι του Π. Φύσσα.

Δεν έχουμε το δικαίωμα να ξεχάσουμε.

Από επίσημα χείλη στην Ευρώπη και στην Ελλάδα βλέπουμε ανιστόρητα και συνειδητά να ταυτίζουν τον κομμουνισμό με το φασισμό να  ρίχνουν δηλητήριο με στόχο να σε πείσουν ότι είναι αδύνατο να κερδίσεις μία κοινωνία χωρίς φτώχεια και εκμετάλλευση.

Εμείς,  διδάσκουμε στην τάξη ότι ο τόπος αυτός ελευθερώθηκε από πολλούς πανίσχυρους δυνάστες, ότι η Γη, όσοι Γαλιλαίοι και να κάηκαν, τελικά γυρίζει, ξέρουμε καλά ότι δικαιούται και αξίζει και μπορεί η νέα γενιά  να ζήσει σε μία κοινωνία που θα προσφέρει σε όλους τους νέους μόρφωση, δουλειά, δημιουργικό και ελεύθερο χρόνο.

Αρκεί να παλέψει στο δρόμο του αγώνα των αγωνιστών μας.

ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΠΟΛΕΜΟΣ!

MAΡΚΟΣ ΣΚΟΥΦΑΛΟΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ

Ο φασισμός

Ο φασισμός δεν έρχεται απ’ το μέλλον
Καινούργιο τάχα κάτι να μας φέρει
Τι κρύβει μεσ’ τα δόντια του το ξέρω
Καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι.

Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν
Και χάνονται βαθιά στα περασμένα
Οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν
Μα όχι και το μίσος του για μένα.

Το φασισμός βαθιά κατάλαβέ τον
Δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον!

Ο φασισμός δεν έρχεται από μέρος
Που λούζεται στον ήλιο και στ’ αγέρι!
Το κουρασμένο βήμα του το ξέρω
Και την περίσσεια νιότη μας την ξέρει.

Μα πάλι θε ν’ απλώσει σαν χολέρα
Πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου
και δίπλα σου φτάσει κάποια μέρα
αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου