Αυτή είναι η μια όψη , που τούτες τις μέρες που διανύσαμε, αν και πάσχισαν να τις διαγράψουν από τη ζωή μας τα λαπμιόνια, τα ψώνια και η γενικότερη ευωχία, εν τούτοις υπάρχει ως κραυγή αγωνίας ενός κόσμου που είναι παρόν και μέλλον, αν και θα έπρεπε να ανήκει στο παρελθόν, ως ανθρώπινη προϊστορία ενός κόσμου εκμετάλλευσης και αδικίας.
Η άλλη όψη το ταξίδι μέσα απο τη ρομαντική πλευρά των γιορτών με τα "δευτεράκια" να δίνουν μαζί με τους/τις δασκάλους τους τον καλύτερό τους εαυτό. Χωρίς να ξεχνούν τα "λόγια" τους, με δυνατές φωνούλες, με σκέρτσο, παρουσίασαν τα δρώμενά τους σε μια΄αίθουσα που αποδείχτηκε πολύ μικρή, για να χωρέσει, γιαγιάδες , παππούδες και γονείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου