Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

ΦΑΝΕΡΕΣ ΚΑΙ ΚΡΥΦΕΣ ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΜΑΣ

Κοπή πίτας για καλή χρονιά από τον "ειδικό", χαμόγελα σε όλους και πειράγματα. Ξενάγηση στο Κάστρο της Χίου για τα δύο τμήματα της ΣΤ΄  και ιστορικές καταγραφές είναι κάποια από τα πρώτα μας βήματα στη νέα χρονιά.
Από την άλλη, Αλκυονίδες οι μέρες στη Χίο μας , έτσι το διεκδικητικό κίνημα του σχολείου δε μας άφησε σε ησυχία. Προς αποφυγή της γκρίνιας μικρών και μεγάλων αποφασίσαμε να πάμε την πρώτη εκδρομή του χρόνου, στο ανοιχτό θέατρο "Μίκης Θεοδωράκης" , που βρίσκεται στην περιοχή Καστρομηνά. Είναι μια παραποτάμια περιοχή με περιβόλια και παλαιά ξωκκλήσια , που επισκεφθήκαμε κυρίως με τις μεγάλες τάξεις που εντρυφούν στη Βυζαντινή αρχιτεκτονική ή έχουν κάνει ήδη λόγο για τέτοια ζητήματα. Υπήρχε ένας ενδοιασμός να περιμένουμε τις "Λευκές Μέρες" ώστε να πάμε για το Σκι για το οποίο ενδιαφέρονται οι μεγαλοξενοδόχοι μας και διάφοροι υφηλά ιστάμενοι  ιθύντες, αλλά το αφήσαμε για του χρόνου...
Αποζημιωθήκαμε πλήρως για όλα τα θέματα που είχαμε κατά νου και τα ψυχαγωγικά και τα εκπαιδευτικά. Τα παιδιά  επαιξαν μέσα σε ένα μυροβόλο ποεριβάλλον, μαζεψαν μανταρίνια και πορτοκάλια από τα δένδρα που ανήκουν στο δήμο, επισκέφθηκαν και ένα θερμοκήπιο εκεί κοντά και τα δύο φανταστικής φυσικής ομορφιά εξωκκλήσια , την Αγία Άννα και τον Άγιο Γιάννη.
Εκτός των άλλων έκαναν και μια πεζοπορία περίπου 3 χιλιομέτρων με επιστροφή συνδυάζοντας άσκηση, υγιεινή διατροφή, παιχνίδι και ψήγματα πνευματικής καλλιέργειας.
Στην επιστροφή λίγο μπερδευτήκαμε, μιας και οΔ/ντης φορτώθηκε όλες τις σακκούλες με εσπεριδοειδή που τα μικρά δεν ήθελαν να σηκώνουν και το μηχανάκι μετετράπη σε ...νταλίκα. Και στην άλλη με το καλό.











Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΧΟΝΙΑΣ...

Γλυκόπικρα αποχαιρετήσαμε το 2013. Από τη μια απολαύσαμε τα μικρά της Δευτέρας τάξης, που με την βοήθεια των δασκάλων τους, Δούρα Ελένης και Κάστανά Όλγας ξεσάλωσαν στη γιορτή τους, από την άλλη χάσαμε έναν αγαπημένο συνάδελφο με βεβαρημένη όμως υγεία, που τα δύο τελευταία χρόνια ήταν μέλος της εκπαιδευτικής κοινότητας του σχολείου μας,  το Χριστόφορο.
Επειδή καλώς ή κακώς η ζωή προχωρά τραβώντας την ανηφόρα, μείναμε στην αισιόδοξη πλευρά , αυτή των παιδιών, που στους καιρούς της στέγνιας που έλεγε κι ο Σεφέρης δίνουν χαρά και ελπίδα.
Από τη μια τα Καλικατζαράκια, από την άλλη  τα χριστουγεννιάτικα γλυκά με τις συνταγές και τις συμβουλές, μας άλλαξαν τη διάθεση και έδωσαν σε μικρούς και μεγάλους μια διαφορετική νότα.
Βεβαίως τώρα ανοίξαμε και ισχύει η φράση "τα κεφάλια μέσα" και ο μνησιπήμων πόνος...