ERASMUS+ ΗΜΕΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ -OPENING DAY

Με μια πολύ όμορφη εκδήλωση προετοιμασμένη από όλες τις τάξεις ξεκίνησε το τριετές πρόγραμμα του σχολείου μας Erasmus+ με τίτλο "On a jorney with the artist". Κάθε τάξη προετοίμασε μια παρουσίαση των συμμετεχουσών χωρών, δηλαδή του Βελγίου που είναι και η συντονίστρια χώρα, της Ιρλανδίας, της Φινλανδίας , της Ισπανίας και της Ρουμανίας. Η Στ τάξη ανέλαβε να μας μιλήσει για το Έρασμο, ενώ τα τμήματα της Ε τάξης έφταξαν ένα πολύ ωραίο πανό. Την εναρκτήρια ομιλία έκανε η συντρονίστρια του προγράμματος κ. Λάρδα Στέλλα , ενώ ο μουσικός μας κ. Πέζος, ετοίμασε μια σειρά τραγούδια των άλλων χωρών και φυσικά και της Ελλάδας μας.
Παρευρέθηκαν και γονείς που ενθουσιάστηκαν από τις παρουσιάσεις των παιδιών ενώ o Jan.  η μασκότ του προγράμματος με σοβαρότητα παρακολουθούσε και φυσικά συμμετείχε.Κλείνοντας ο Δ/ντης του σχολείου τόνισε πως οι όμορφες στιγμές που ζήσαμε δείχνουν πως εκτός από την Ευρώπη των οικονομικών μεγεθών και των "αγορών" υπάρχουν οι λαοί στην Ευρώπη και στον κόσμο, με τα κοινά προβλήματα , την τέχνη τους και τον πολιτισμό τους.

O JAN Η ΜΑΣΚΟΤ ΜΑΣ

ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ...ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ ΕΚΚΟΛΑΠΤΕΤΑΙ

Οι νεκροί του Πολυτεχνείου

Οταν ρωτούσαν τον Γκέμπελς για την εξολόθρευση των Εβραίων, απαντούσε:

«Αδύνατον, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα το γνώριζα»!

Επομένως τίποτα το πρωτότυπο από τα ναζιστικά αποβράσματα των σημερινών φασιστών, που ως απόγονοι των ταγματασφαλιτών, ως επίγονοι του φασίστα Μεταξά και ως υπερασπιστές της χούντας των συνταγματαρχών, ισχυρίζονται πως δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο και πως οι νεκροί του Πολυτεχνείου είναι «μύθος».

Προφανώς «η Γη γυρίζει»...

Αλλά αυτό το «προφανές» κάποιες φορές δεν αρκεί. Υπάρχουν ιστορικές στιγμές που πρέπει να επαναβεβαιώνεται ακόμα και το αυτονόητο. Οτι δηλαδή «η Γη γυρίζει». Μια τέτοια στιγμή είναι όταν ο φασισμός επιδιώκει να φυλακίσει τη «Γη», την Ιστορία και το μυαλό των ανθρώπων στο βάλτο του.

Δεν θα αναφερθούμε στους 88 εκ των δολοφονημένων από τη χούντα που μνημονεύονται στην επέτειο του Πολυτεχνείου. Ούτε σε προσωπικές μαρτυρίες (πλην αυτής που αφορά στον δολοφόνο Ντερτιλή). Ούτε στους (πιστοποιημένα) 1.103 τραυματίες των γεγονότων του Πολυτεχνείου.

Θα σταθούμε μόνο στο κομμάτι της ιστορικής έρευνας του «Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών» με τίτλο «Τεκμηριώνοντας τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973» που αφορά στους νεκρούς του Πολυτεχνείου κατά τη διάρκεια της εξέγερσης και αμέσως μετά την καταστολή της.

Σύμφωνα με τα τεκμήρια, από τη χούντα κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου δολοφονήθηκαν δεκάδες άνθρωποι. Να μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις:

Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16/11/1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ και Μάρνη τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε νεκρός στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών».

Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16/11/1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΙΚΑ.

Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16/11/1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε νεκρός στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών».

Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε νεκρός στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΙΚΑ.

Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βραδινές ώρες της 16/11/1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, χτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ερυθρού Σταυρού.

Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Στις 16/11/1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19/11/1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.

Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, εργάτης, από το Παρθένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Στις 17/11/1973, στην πλατεία Βάθης, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών», όπου πέθανε τη Δευτέρα 19/11/1973.

Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί της 17/11/1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΩ» και «ΕΛΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου που έριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ, όπου εξέπνευσε στις 30/11/1973.

Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 17/11/1973, επί της πλατείας Αιγύπτου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του ΟΤΕ. Στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτορίας) διαπιστώθηκε ο θάνατός του.

Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17/11/1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του ΟΤΕ. Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.

Αλέξανδρος - Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17/11/1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέιδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου πιστοποιήθηκε ο θάνατος του.

Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου, 63 ετών, βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18/11/1973, στη διασταύρωση των οδών Γ' Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Εξέπνευσε στο ΚΑΤ στις 30/1/1974.

Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12.00 το μεσημέρι της 18/11/1973, στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλαος Ντερτιλής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών», όπου πέθανε αυθημερόν.

Ο κατάλογος που προηγήθηκε είναι ενδεικτικός. Περιλαμβάνει κι άλλους. Πολλούς. Αρκετοί από αυτούς δολοφονημένοι και στην ευρύτερη, πέραν του Πολυτεχνείου, περιοχή της Αθήνας, από τις δυνάμεις καταστολής που είχε εξαπολύσει η χούντα.

Τέτοιες ήταν, για παράδειγμα, οι δολοφονίες του Κυριάκου Παντελεάκη, εκτελεσμένου στις 18/11/1973 από πυρά άρματος μάχης στην Πατησίων, του Ευστάθιου Κολινιάτη που κτυπήθηκε στις 18/11/1973 από αστυνομικούς, των θυμάτων της αστυνομίας Σπυρίδωνα Κοντομάρη (πρώην βουλευτής Κερκύρας), Σωκράτη Μιχαήλ που τον χτύπησαν στην οδό Μπουμπουλίνας στις 16/11/1973, του Δημήτριου Παπαϊωάννου, του Δημήτρη Θεοδώρα που γαζώθηκε στις 17/11/1973 από πυρά στρατιωτικής περιπόλου, του Αλέξανδρου Παπαθανασίου που εκτελέστηκε από τα πυρά των αστυνομικών του ΙΣΤ' Αστυνομικού Τμήματος Αθήνας...

Τα θρασίμια του ναζισμού λένε:

«Αυτοί δεν είναι νεκροί του Πολυτεχνείου. Αυτοί ήταν "έξω" από το Πολυτεχνείο»!

Είναι μάλιστα ικανοί να ισχυριστούν ότι οι «έξω» από το Πολυτεχνείο δεν δολοφονήθηκαν από τη χούντα στο πλαίσιο της καταστολής της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, αλλά ότι «σκόνταψαν και χτύπησαν μόνοι τους»...

Να, όμως ένα παράδειγμα, για το τι έγινε με τους «έξω» από το Πολυτεχνείο:

To μεσημέρι της 18ης Νοέμβρη 1973, ο ταγματάρχης Ντερτιλής βρίσκεται με το υπηρεσιακό τζιπ έξω από την κατεστραμμένη πύλη του Πολυτεχνείου. Απέναντι, Πατησίων και Στουρνάρη, οι αστυφύλακες χτυπούν ένα νεαρό, που προς στιγμήν τους ξεφεύγει. Ο Ντερτιλής βγάζει από το μπουφάν το περίστροφο και πυροβολεί.

«Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο», περιγράφει στην κατάθεσή του ένα χρόνο αργότερα ο οδηγός του Ντερτιλή - ο 21 ετών τότε Αντώνης Αγριτέλης - και συνεχίζει:

«Μετά το φόνο ο Ντερτιλής σαν να μη συνέβαινε τίποτα μπήκε στο τζιπ και χτυπώντας με στην πλάτη μου είπε: "Με παραδέχεσαι, ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!"»...

Αυτός είναι ο «μύθος» των νεκρών του Πολυτεχνείου. Αυτή ήταν η χούντα των «Ντερτιλήδων». Αυτά είναι και τα ναζιστοειδή της Χρυσής Αυγής που την εκπροσωπούν σήμερα.

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΧΙΟ ΜΑΣ.

Ίσως ο τίτλος να ξενίζει, αλλά τελικά αποδίδει την πραγματικότητα. Οι μεγάλες μας τάξεις Ε και Στ με τους κκ Γαρρή Γ , Χάμπα Κ και Μαθιούδη Α. με τη βοήθεια του συνταξιούχου συναδέλφου Χαλάτση Γ, δεινού γνώστη των περιπατητικών διαδρομών, περπάτησαν σε μια υπέροχη διαδρομή από Καρυές προς μοναστήρι Νέας Μονής βλέποντας και το εναπομείναν δάσος με τις πληγές του, αλλά και το υπάρχον εγγύηση ζωής, αν το αφήσουν αναπτυξιολάγνοι νόμοι, συμφέροντα και άφρονες άνθρωποι...
Κάτι τέτοιο έγινε δυνατόν γιατί η Χίος είναι εδώ και 103 χρόνια ελευθέρα, γεγονός που μας το θύμισαν τα τεταρτάκια με μια ωραιότατη γιορτή που οργανώθηκε από τις δασκάλες τους κ.κ Κουνή Μ, Παληού Α. και τους κ. Πέζο Φ. το μουσικό μας και την κ. Σφακιανάκη Δ που δίδαξε τους χορούς.
Σε  κάθε περίπτωση και μπροστά στον εορτασμό του Πολυτεχνείου και του αντιφασιστικού αγώνα που σηματοδοτεί η πρόκληση για τους μεταγενέστερους είναι , αν μπορούμε να διατηρήσουμε τα στοιχειώδη και αν τελικά αξίζει να τα έχουμε. Η ζωή θα δείξει...

Η ΧΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑ...

 

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ

ΑΚΟΛΟΥΘΟΎΜΕ ΠΙΣΤΆ ΤΑ ΜΑΤΩΜΈΝΑ ΤΟΥΣ ΙΧΝΗ

Η γιορτή της 28ης Οκτωβρίου δεν είναι παρέλαση, επέτειος και μνημόσυνο. Είναι η ιστορία του λαού μας γραμμένη με το αίμα του. Είναι η δική σου ιστορία.

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, και πολλά λόγια  έχουμε ακούσει, στο μάθημα και στις σχολικές γιορτές. Μια εικόνα ίσον χίλιες λέξεις. Αυτό είναι το αποκρουστικό, το φρικτό πρόσωπο του φασισμού, που γνώρισε η ανθρωπότητα από το 1939 έως και το 1945, στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο φασισμός εμφανίστηκε στη Γερμανία με ηγέτη τον Αδόλφο Χίτλερ. Το φαινόμενο του φασισμού εξαπλώθηκε και στην υπόλοιπη Ευρώπη, στην Ιταλία του Μουσολίνι, στην Ισπανία του δικτάτορα Φράνκο. Αλλά και στην Ελλάδα δε πρέπει να ξεχνάμε ότι από το 1936 είχαμε το δικτάτορα Μεταξά.

Χρηματοδότες του Χίτλερ ήταν οι μεγαλύτεροι επιχειρηματίες της εποχής. Ο κατάλογος είναι μακρύς. Κανένας τους δεν τιμωρήθηκε μετά τον πόλεμο. Τα αδικήματά τους παραγράφηκαν.

Όταν η Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο στην Ελλάδα, ο ελληνικός λαός ήταν αυτός που βροντοφώναξε το ΌΧΙ.Το «όχι» του Μεταξά στους Ιταλούς είχε να κάνει με τα συμφέροντα εκείνης της μερίδας της δικτατορίας και των υποστηρικτών της, που τότε συνδεόταν με τη Βρετανία. Δεν είχε σχέση με το πραγματικό, ενθουσιώδες «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού. Ο λαός πήρε την υπόθεση στα χέρια του. Στόχος να απαλλάξει την πατρίδα του από τους φασίστες και τους προδότες, Έλληνες και Γερμανούς και να ζήσει ελεύθερος, αφέντης στον τόπο του.

Η Εθνική Αντίσταση ξεκινάει. Το ΕΑΜ, και το ένοπλο τμήμα του, ο ΕΛΑΣ, καθώς και η οργάνωση της νεολαίας, η ΕΠΟΝ απελευθέρωσαν τη μισή Ελλάδα πολύ πριν φύγουν οι Γερμανοί. Στις ελεύθερες περιοχές λειτούργησαν σχολεία, με θέατρα και πολιτισμό. Με το τουφέκι τους στον ώμο, οργάνωναν την κοινωνία των αναγκών και των ονείρων τους, τη «λαοκρατία», όπως τη λέγανε. Αυτή που θα κατοχυρώνει το δικαίωμα στη δουλειά, στη μόρφωση, στον ελεύθερο χρόνο και θα απαγορεύει την ανεργία, την πείνα, τα ναρκωτικά. Μια κοινωνία που μαζί με τον ξένο κατακτητή θα έδιωχνε και τον ντόπιο εκμεταλλευτή.

Το ΕΑΜ (1943) εμπόδισε και τελικά κατάφερε να μην φύγει ούτε ένας Έλληνας για να πάει εργάτης στα εργοστάσια των ναζί. Το ΕΑΜ έσωσε το λαό από την πείνα.

Την ίδια ώρα όμως που ο ελληνικός λαός αγωνίζεται για τη λευτεριά, κάποιοι το βάζουν στα πόδια. Είναι το παλάτι και οι υποστηριχτές του. Είναι αυτοί που τότε έπαιρναν το χρυσάφι της χώρας και έφευγαν για το Κάιρο. Ενώ άλλοι δε θα διστάσουν να συνεργαστούν με τους κατακτητές. Είναι οι δωσίλογοι, οι προδότες, οι ταγματασφαλίτες που ορκίζονται υποταγή στους Γερμανούς και τους βοηθούν να ολοκληρώσουν το έγκλημα εναντίον των Ελλήνων.

Την ίδια ώρα, οι λαοί όλης της Ευρώπης οργανώνουν την αντίσταση τους. Οι αντιφασίστες στην Ιταλία και την Γερμανία, οι παρτιζάνοι στην Ευρώπη, ο Κόκκινος Στρατός στη Σοβιετική Ένωση αντεπιτίθενται.

Την 1η Μάη του 1945 ο Σοβιετικός στρατός παρελαύνει στο Βερολίνο και η κόκκινη σημαία υψώνεται στη Γερμανική Βουλή (Ράιχσταγκ). Αυτή η σημαία έσερνε μαζί της το τίμημα 20 εκατομμυρίων νεκρών σοβιετικών πολιτών. Ακολουθεί η νύχτα της 9ης Μάη, η συνθηκολόγηση άνευ όρων της Γερμανίας.

Αυτοί που τότε στήριξαν τους Ναζί δεν ξέραν ...

Σήμερα, δεν δικαιολογείται κανείς μας να ισχυρίζεται ότι δε γνωρίζει ...

από εμάς εξαρτάται αν θα επιτρέψουμε η ιστορία να επαναληφθεί.

Σήμερα όλοι μιλάνε για την οικονομική κρίση που ευθύνεται για τους γονείς που χάνουν την δουλειά τους, για τους εργαζόμενους που δε μπορούν να ζήσουν με το μισθό που παίρνουν, για τα νοσοκομεία που κλείνουν, για τα σχολεία που δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Η φτώχεια και οι ανισότητες γιγαντώνονται και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις κάνει την εμφάνιση του ο φασισμός.

Οι πραγματικοί υπεύθυνοι για την κρίση, οι οικονομικά ισχυροί, αναζητούν τα εύκολα θύματα που σήμερα είναι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. Άνθρωποι που έρχονται κατατρεγμένοι και ταλαίπωροι από τις πιο φτωχές χώρες του κόσμου, για να γλιτώσουν από την πείνα και τον πόλεμο, που οι οικονομικά ισχυροί προκαλούν. Γι' αυτούς τα νεοναζιστικά κόμματα έρχονται ως μάνα εξ ουρανού, λειτουργούν ως ανάχωμα, εμπόδιο απέναντι σε όσους αμφισβητούν την οικονομική αλλά και πολιτική εξουσία τους και προσπαθούν να οργανώσουν την αντίσταση του λαού.

Ο φασισμός είναι γέννημα αλλά και αποκούμπι της εκάστοτε εξουσίας, είναι το μακρύ χέρι του συστήματος.

Οι σημερινοί φασίστες-δολοφόνοι που βρίσκονται μέσα στη βουλή κάποιοι από αυτούς, που φωνάζουν, χειρονομού και χαστουκίζουν, οι νοσταλγοί του Χίτλερ είναι οι φυσικοί και πολιτικοί απόγονοι των Ελλήνων συνεργατών των Ναζί, που μαζί αιματοκύλισαν τον ελληνικό λαό που αντιστεκόταν! Υπηρέτησαν το ναζιστικό τέρας με πλήρη συνείδηση, για τα πλούτη ή την εξουσία. Ήταν οι ταγματασφαλίτες, οι γερμανοτσολιάδες, οι Χίτες που ορκίζονταν πίστη στον Χίτλερ. Συμμετείχαν με ζήλο σε όλες τις θηριωδίες κατά του άμαχου λαού, σε μαζικές σφαγές, σε βιασμούς και στο πλιάτσικο. Ήταν οι χαφιέδες στις γειτονιές, φορούσαν κουκούλες και κατέδιδαν τους αγωνιστές. Αυτά είναι τα πρότυπα και των σημερινών φασιστών! Είναι οι δολοφόνοι του Π. Φύσσα.

Δεν έχουμε το δικαίωμα να ξεχάσουμε.

Από επίσημα χείλη στην Ευρώπη και στην Ελλάδα βλέπουμε ανιστόρητα και συνειδητά να ταυτίζουν τον κομμουνισμό με το φασισμό να  ρίχνουν δηλητήριο με στόχο να σε πείσουν ότι είναι αδύνατο να κερδίσεις μία κοινωνία χωρίς φτώχεια και εκμετάλλευση.

Εμείς,  διδάσκουμε στην τάξη ότι ο τόπος αυτός ελευθερώθηκε από πολλούς πανίσχυρους δυνάστες, ότι η Γη, όσοι Γαλιλαίοι και να κάηκαν, τελικά γυρίζει, ξέρουμε καλά ότι δικαιούται και αξίζει και μπορεί η νέα γενιά  να ζήσει σε μία κοινωνία που θα προσφέρει σε όλους τους νέους μόρφωση, δουλειά, δημιουργικό και ελεύθερο χρόνο.

Αρκεί να παλέψει στο δρόμο του αγώνα των αγωνιστών μας.

ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΠΟΛΕΜΟΣ!

MAΡΚΟΣ ΣΚΟΥΦΑΛΟΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ

Ο φασισμός

Ο φασισμός δεν έρχεται απ’ το μέλλον
Καινούργιο τάχα κάτι να μας φέρει
Τι κρύβει μεσ’ τα δόντια του το ξέρω
Καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι.

Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν
Και χάνονται βαθιά στα περασμένα
Οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν
Μα όχι και το μίσος του για μένα.

Το φασισμός βαθιά κατάλαβέ τον
Δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον!

Ο φασισμός δεν έρχεται από μέρος
Που λούζεται στον ήλιο και στ’ αγέρι!
Το κουρασμένο βήμα του το ξέρω
Και την περίσσεια νιότη μας την ξέρει.

Μα πάλι θε ν’ απλώσει σαν χολέρα
Πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου
και δίπλα σου φτάσει κάποια μέρα
αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου

ΓΕΜΑΤΟΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΡΛΑΝΔΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ERASMUS+

Επέστρεψε η αντιπροσωπεία του Σχολείου μας από το Durgarvan της Ιρλανδίας , συμμετέχοντας στο Πρόγραμμα Erasmus+, αποτελούμενη από το Δ/ντη του Σχολείου Μάρκο Σκούφαλο και τη συντονίστρια του Προγράμματος Στέλλα Λάρδα.

Στο πρόγραμμα συμμετέχουν άλλα 5 σχολεία από Βέλγιο , Ρουμανία, Ισπανία, Φινλανδία και Ιρλανδία , με τον τίτλο «On a journey with the Artist”.  Το συγκεκριμένο που επισκέφθηκε η αντιπροσωπεία μας ήταν το St Joseph’s Primary School, στο οποίο έγιναν και οι συναντήσεις σχετικά με τις περαιτέρω δράσεις του Προγράμματος που εφέτος είναι αφιερωμένες στη Ζωγραφική και Γλυπτική.

Έγιναν συναντήσεις με το Δήμαρχο της πόλης, επισκέψεις σε μουσεία και πνευματικά κέντρα και έγινε δυνατή η προσέγγιση του πολιτισμού και της κουλτούρας τόσο της συγκεκριμένης πόλης όσο και της κουλτούρας του Ιρλανδικού λαού , που μας περιέβαλε με την αγάπη και φιλοξενία του.

 Αυτό που αξίζει να σημειωθεί, με δεδομένη και την εμπειρία του σχολείου μας σε αυτού του είδους τα προγράμματα, είναι ότι η απόσταση ανάμεσα στα δικά μας εκπαιδευτικά προβλήματα και στων άλλων ευρωπαϊκών σχολείων συνεχώς μεγαλώνει, αφού δε βρήκαμε σχολείο από αυτά που συναντήσαμε με τέτοια όξυνση των προβλημάτων.

Τέλος, ανανεώσαμε το ραντεβού μας για την άνοιξη του 2016 στην Ισπανία , όπου  θα συμμετέχουν και μαθητές από όλα τα σχολεία συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ

Με το ξεκίνημα της χρονιάς και βλέποντας το δράμα των προσφύγων , το σχολείο μας για άλλη μια φορά αποφάσισε να βοηθήσει. ΄Έτσι  καταστρώθηκε το σχέδιο και με την αμέριστη συμπαράσταση των γονέων μαζεύτηκαν δεκάδες σακούλες με ξηρά τρόφιμα , ώστε να απαλυνθεί  ο πόνος των προσφύγων και ειδικά των παιδιών που υποφέρουν. Την αποστολή ανέλαβαν οι Ε και ΣΤ τάξεις , που μαζί με τους δασκάλους τους πήγαν στον Κήπο της Χίου και μάλιστα ορισμένα από τα παιδιά μας , μαζί με τους εκεί εθελοντές ανέλαβαν να μοιράζουν τρόφιμα , μιας και εκείνη των ώρα γινόταν το πρωινό θα λέγαμε συσσίτιο.
Με το ίδιο πνεύμα αλληλεγγύης γιορτάστηκε η μέρα αθλητισμού και μάλιστα στον ανακαινισμένο χώρο της "Φάρκαινας", τους δόθηκε η δυνατότητα και να χαρούν , αλλά και να συνειδητοποιήσουν ότι υπάρχουν και άνθρωποι με ειδικές ανάγκες , που όμως όχι μόνο δεν το βάζουν κάτω αλλά αξίζουν τη συμπαράστασή μας ειδικά στις μέρες μας που έχουν αφεθεί στον Καιάδα της κρίσης και χορταίνουν από λόγια και επετείους.
Οι δράσεις μας ήταν οι παρακάτω:

Ε και ΣΤ τάξη έπαιξαν ποδόσφαιρο με δεμένα μάτια.

Τα κορίτσια της Ε και ΣΤ έπαιξαν καθιστικό βόλεϋ

Η Δ τάξη έτρεξε σκυταλοδρομία με κλειστά τα δύο μάτια.

η Γ τάξη έπαιξε ποδόσφαιρο μες το      ένα   μάτι     κλειστό σαν πειρατές.

η Β τάξη έτρεξε σκυταλοδρομία με δεμένα χέρια

Η Α τάξη έπαιξε κουτσό με δεμένα τα χέρια.

 Την επιμέλεια είχε  η Σφακιανάκη Δέσποινα, γυμνάστρια του σχολείου μας.