ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ...ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ

Η Παγκόσμια Ημέρα των Τεχνών του Δρόμουκαι της Ελεύθερης Έκφρασης στο Δημόσιο Χώρο ξεκίνησε το 2007 στη Γαλλία, με πρωτοβουλία της Ομοσπονδίας Καλλιτεχνών των Τεχνών του Δρόμου (FederationdesArtsdelaRue) και γιορτάζεται κάθε χρόνο το τελευταίο Σάββατο του Οκτωβρίου. Από το 2008 γιορτάζεται και στην Ελλάδα, με επίκεντρο την Αθήνα. Θέατρο, τσίρκο, μουσική, χορός, ποίηση, εικαστικά, μαριονέτες, ξυλοπόδαροι, Καραγκιόζης  γεμίζουν με χρώμα και ζωντάνια τους δρόμους της πόλης.

Στόχος των εκδηλώσεων είναι να εκφραστεί η αναγκαιότητα της ύπαρξης της Τέχνης στο δημόσιο χώρο, η προβολή των τεχνών που γεννήθηκαν και εκφράζονται σε αυτόν, καθώς και η προάσπιση του δικαίωματος του ανθρώπου στην πρόσβαση στην τέχνη και τον πολιτισμό.

«Σήμερα, που οι έμποροι πιάνουν όλο το χώρο, που ο φόβος ανεμίζει για να μας κάνει να σκεφτόμαστε χαμηλόφωνα και για να μας βάλει παρωπίδες, που οι διαχωριστικές γραμμές, οι οδηγίες, οι φραγμοί πολλαπλασιάζονται, που δεν επιτρέπεται να στεκόμαστε παρά μόνο να προχωράμε, δηλώνουμε επίμονα και δυνατά πως υπάρχει κάτι για να δούμε, να μοιραστούμε, να συναντήσουμε, εκατοντάδες εορτασμοί και συναντήσεις, χιλιάδες καλλιτέχνες, εκατομμύρια θεατές, είναι κάτι που εμείς, καλλιτέχνες πολίτες ενεργά μέλη της κοινωνίας βαλθήκαμε να φτιάξουμε, μέρα με την ημέρα! Απαιτούμε το δικαίωμα να ζούμε από τη δουλειά μας, Πιστεύουμε ότι η τέχνη μπορεί να σώσει τον κόσμο, αλλά, αν γίνεται, αμέσως… Κι ότι πρέπει να ξεδιπλωθεί… Σε δρόμο ανοιχτό…».

Οι μαθητές της Στ΄τάξης του 11^ου Δημοτικού σχολείου Χίου σας καλούν να σταματήσετε λίγο την τρεχάλα των έντονων ρυθμών της καθημερινότητας και να απολαύσετε τους αυτοσχεδιασμούς τους.

Βίντεο από τις εκδηλώσεις για την ημέρα στο Παρίσι στις 24 Οκτωβρίου 2015

https://www.youtube.com/watch?v=KM5bUxpr7ug

ΜΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ Η ΑΣΚΗΣΗ ΣΕΙΣΜΟΥ

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΑΛΛΑ ΜΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΑΣΗ...

Αυτή είναι η μια όψη , που τούτες τις μέρες που διανύσαμε, αν και πάσχισαν να τις διαγράψουν από τη ζωή μας τα λαπμιόνια, τα ψώνια και η  γενικότερη ευωχία, εν τούτοις υπάρχει ως κραυγή αγωνίας ενός κόσμου που είναι παρόν και μέλλον, αν και θα έπρεπε να ανήκει στο παρελθόν, ως ανθρώπινη προϊστορία ενός κόσμου εκμετάλλευσης και αδικίας.
Η άλλη όψη το ταξίδι μέσα απο τη ρομαντική πλευρά των γιορτών με τα "δευτεράκια" να δίνουν μαζί με τους/τις δασκάλους τους τον καλύτερό τους εαυτό. Χωρίς να ξεχνούν τα "λόγια" τους, με δυνατές φωνούλες, με σκέρτσο, παρουσίασαν τα δρώμενά τους σε μια΄αίθουσα που αποδείχτηκε πολύ μικρή, για να χωρέσει, γιαγιάδες , παππούδες και γονείς.